Grudzień 2016 (nr. 214)

Wersja na smartfona / czytnik eBook-ów: format PDF

Wesołach świąt!  Bez zmartwień,
z barszczem, z grzybami, z karpiem,
z gościem, co niesie szczęście!
Czeka nań przecież miejsce.

A w święta niech się snuje kolęda.
I gałązki świerkowe
Niech wam pachną na zdrowie.
Wesołych świąt!

Włodzimierz Melzacki            

AKTUALNOŚCI

4 grudnia  – II niedziela Adwentu
Dzień Modlitwy za Kościół na Wschodzie
To jest nasze radosne czekanie, choć fioletem zasnute są dni.

6 grudnia – świętego Mikołaja
Przynieś nam z nieba, Mikołaju święty,
Gdy schodzisz do nas dobrocią przejęty,
Chleba, radości i wszelkich cnót mnóstwo,
Błogosławieństwo.

8 grudnia – Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny
Matko niebieskiego Pana, ślicznaś i niepokalana.

11 grudnia  –  III niedziela Adwentu
Czekam na Ciebie, Jezu mój mały,
ciche błaganie ku niebu śle
Twojego przyjścia, czeka świat cały.
Sercem gorącym przyzywa Cię.

13 grudnia –   Dzień Pamięci Ofiar Stanu Wojennego
Powiedz mamo: Co to Solidarność?
Powiedz mamo: Czy to była wiosna?
Tak mój mały, choć teraz jest zima
O tej wiośnie zapomnieć nie można.

18 grudnia – IV niedziela Adwentu
Spójrz, tęsknimy na tej ziemi,
Przyjdź, o Jezu, bo już czas.

24 grudnia  – Wigilia
O gwiazdo Betlejemska, zaświeć na niebie mym.
Tak szukam cię wśród nocy, tęsknię za światłem Twym
Zaprowadź do stajenki, leży tam Boży Syn.
Bóg – Człowiek z Panny świętej, dany na okup win.

25 grudnia – Boże Narodzenie
W dzień Bożego Narodzenia
Radość wszystkiego stworzenia (…)
Chwała Bogu niechaj będzie
W niebie i na ziemi wszędzie (…)

26 grudnia –  świętego Szczepana
Witaj święty Męczenniku
Coś za wiarę życie dał
I wsród srogich mąk bez liku
Przy Chrystusie wiernie stał.

31 grudnia – zakończenie starego roku
Dziś koniec roku zeszłego.
Dziękujmyż Bogu za niego,
Iż  raczył w swej Opatrzności
Utrzymać nas w szczęśliwości.

ZAKONY BOŻE BASTIONY

Oblaci św. Józefa

Używany skrót zakonu to OSJ (z łac. Congregatio Oblatorum Sancti Joseph).
Założony w 1878 roku we Włoszech z inicjatywy św. Józefa Marello.
Dom generalny znajduję się w Rzymie.

Podstawowym obowiązkiem zgromadzenia jest działalność wychowawcza wśród młodzieży (zwłaszcza tej zaniedbanej i opuszczonej), nauczanie katechizmu.

Prowadzą szkoły, internaty, także parafie, głoszą rekolekcje. Szerzą kult św. Józefa jako tego, który w swych ramionach trzymał Syna Bożego i się nim opiekował.

Oprócz św. Józefa czczą również Matkę Bożą Bolesną. Odprawiają charakterystyczne nabożeństwa: Godzinki Józefowe,codzienną litanię do św. Józefa, w każdą środę Siedem Boleści i Siedem Radości św. Józefa.

Na świecie jest około 500 zakonników. Pracują w Polsce, Włoszech, USA, Meksyku, Peru, Boliwii, Brazylii, Nigerii, Indiach, Na Filipinach i w Australii.

Polska prowincja powstała w 1980 roku przez połączenie ze Zgromadzeniem Braci Opieki św. Józefa. Prowadzą parafie w Będzinie i Kielcach.

Dom prowincjalny znajduje się w Warszawie, a Dom nowicjatu w Rusocinie.

Strój Józefitów to czarna sutanna, w krajach o gorącym klimacie możliwa biała.

Ciekawy jest herb zgromadzenia. Tarcza, na środku kotwica na tle wzburzonego morza, nad nią imię patrona Joseph (łac). Tarcza ozdobiona palmą (symbol męczeństwa) i lilią ( symbol czystości). Nad całością świeci gwiazda z literą M (Maryja). Na zewnątrz wstęga z łacińskim napisem Salus nostra in mam tua (Nasze zbawienie w Twoich rękach).

Drogie Dzieci życzymy Wam i Waszym bliskim – rodzinom, przyjaciołom, kolegom, aby ten czas Adwentu, czas radosnego oczekiwania przyniósł jak najwięcej owoców, a Jezus rodząc się  w sercu każdego z nas napełnił je miłością i pokojem.

Błogosławionych świąt Bożego Narodzenia

Redakcja

ŚWIĘCI W NIEBO WZIĘCI

święty Szczepan
zm. ok.33 r. Jerozolima

Nie znamy wielu podstawowych wiadomości z jego życia ( miejsce i rok urodzenia, moment przyłączenia się do chrześcijan). Jedynymi pewnymi informacjami są – greckie pochodzenie (jego imię w tym języku  Stephanos znaczy tyle co „wieniec”, „korona”) i to,że był jednym z siedmiu pierwszych diakonów, wyznaczonych do posługiwania ubogim ze wspólnoty. W tej grupie był bardzo szanowany „Szczepan, pełen łaski i mocy, działał cuda i znaki wielkie wśród ludzi” (Dz 6,8).

Jego działalność wzbudzała niezadowolenie pewnej części żydów co doprowadziło do postawienia go przed Sanhedryn i oskarżenia o bluźnierstwo. Na te oskarżenia Szczepan odpowiada najdłuższą mową w całych Dziejach Apostolskich (Dz 7, 2-53), która jeszcze bardziej rozsierdza tłum i doprowadza do jego ukamienowania za murami Jerozolimy. Nim skonał cały czas modlił się za swoich prześladowców: A gdy osunął się na kolana zawołał: „Panie nie poczytaj im tego grzechu”. Po tych słowach skonał. (Dz 7,60).

Został pochowany w Bet-Gemat, później ciało przeniesiono do Jerozolimy, Konstantynopola. Od 560 roku znajdują się w Bazylice św. Wawrzyńca za Murami w Rzymie.

Z dniem św. Szczepana łączono w Polsce wiele zwyczajów. Jednym z nich jest rzucanie zboża w czasie Mszy św. na pamiątkę kamienowania świętego.

W ikonografii przedstawiany jako młody mężczyzna w stroju diakona. Bardzo często jest to cała scena kamienowania.

Jest patronem diakonów i archidiecezji wiedeńskiej, a także pracowników kamieniołomów, brukarzy, kamieniarzy, glazurników.

Atrybuty św. Szczepana to kamienie na księdze Ewangelii lub w rękach, gałązka palmowa.

Jego święto obchodzimy 26 grudnia.

Modlitwa:
Boże, spraw, abyśmy mogli naśladować świętego, którego dzisiaj czcimy i nauczyli się miłować naszych wrogów, podobnie jak św. Szczepan, który modlił się za swoich prześladowców. Amen.

Poczytaj mi  mamo, Poczytaj mi tato…

Syberyjskie pomidory

Kiedy nadchodzi w kalendarzu liturgicznym dzień modlitw w intencji Kościoła na Wschodzie, mam przed oczami kilka osób, które to wezwanie bardzo konkretnie realizują.

Pierwsza z nich to spotkany na parafialnych rekolekcjach kapłan, dający świadectwo o mocy przebaczenia w życiu. Pamiętam jak grał na gitarze i po ukraińsku śpiewał o miłości Boga. Prowadził rekolekcje, prosząc o wsparcie dla swojej wschodniej parafii.

Pamiętam, że wiele miesięcy po tych rekolekcjach próbowałam żyć pełnią przebaczenia i że owoce tego czasu zbieram do dziś.

Kolejną osobą, która zaangażowana w duszpasterswo wschodnie zainspirowała mnie swoją postawą jest siostra zakonna, Rosjanka z pochodzenia. W jej świadectwie najbardziej uderzyło mnie zdanie się na Bożą Opatrzność.

Mówiła, jak każdego dnia przed snem wraz z siostrami robią sobie rachunek sumienia, czy czasem nie mają za dużo jedzenia, za dużo rzeczy, które mogłyby oddać innym – głodnym, potrzebującym. Czasami wychodzi, że jednak im zbywa, więc szukają domu,czy rodziny i oddają bardziej potrzebującym.

Ze wzruszeniem słuchałam, jak bezpośrednio i czule wyznaje swoją wiarę. Jak opowiada o najlepszym Ojcu, który spełnia nawet najdrobniejsze pragnienia. Siostra dzieliła się z nami sytuacją, gdy razem ze współsiostrą miały ogromną ochotę na pomidory z czosnkiem, jednak nie miały tyle pieniędzy. Jak wielka była ich wdzięczność, gdy na drodze zobaczyły leżące na śniegu dwa duże pomidory. Były świeże i nie miały śladów obtłuczenia, więc trudno było sobie to zdarzenie wytłumaczyć czymś innym niż troską Ojca.

Gdy przypominam sobie te świadectwa, nie mogę nie zadać pytania: Jaka jest moja wiara, jeśli mierzyć ją rozmiarem zaufania Bogu? Pewnie odpowiedzi na to będę szukać do końca życia, ale już dzisiaj wiem, że moja modlitwa za Kościół na Wschodzie jest nie tylko potrzebna tamtejszym chrześcijanom, by nie ustawali w obliczu przeciwności i niedogodności, ale także mnie, bym uczyła się od nich ufności, ofiarności, bezinteresowności…

Zatem może w tym roku, obok zwyczajowej modlitwy w parafiach, każdy z nas postara się o jakiś osobisty jej wymiar, może z postem za naszych wschodnich braci czy ofiarą na misje na Wschodzie?

Ja z pewnością się postaram, wiem, jak wiele jest do zyskania….

Aleksandra Nitkiewicz

Z notatnika okularnika

Stan wojenny 1981 roku z niczym osobiście mi się nie kojarzy.  Nie było mnie jeszcze na świecie.

Trochę rodzinnych opowieści, które przewijają się przy okazji migawek rocznicowych lub fragmentów artykułów prasowych. Parę książek z wyblakłym drukiem z wydawnictw znanych tylko wtajemniczonym. Ulotki z domowego archiwum….

Najpierw szok, niedowierzanie….

Moja prababcia, która od razu wiedziała jakie produkty żywnościowe są potrzebne, aby przeżyć – doświadczenia II wojny światowej.
Wujek, który przewoził książki z okolic Warszawy do Szczecina drukowane nielegalnie.
Drugi rozwożący paczki żywnościowe po terenie Polski.
Ich wspólny kolega pobity za rozwieszanie ulotek.
Ciocia „przepisywała” wiadomości i odezwy.
Wujek mamy –  strajkujący stoczniowiec.

Później przychodziły informacje o internowanych – nauczycielach, znajomych.
A we wszystkich parafiach Msze św. w intencji Ojczyzny i nieprzebrane tłumy wiernych.
Stan wojenny się skończył….

Prababcia dalej modliła się za Polskę i nie opuściła żadnych wyborów, nawet wtedy, kiedy to urnę przynoszono do niej a nie ona szła do urny.
Wujek z akt IPN-u dowiedział się kto był odpowiedzialny za ich „wsypę”.
Ciocia z paszportem w jedną stronę osiadła w Niemczech.
Wujek mamy, stoczniowiec „z krwi i kości” patrzył na upadek stoczni.
Kolega nie doczekał wolnej Polski zmarł w 1985 roku.

Po 35 latach…

Pamiętajmy: Stan wojenny wprowadzono 13.XII.1981 roku, zawieszono 31.XII.1982 r., a zniesiono 22.VII.1983 r.

To ważne daty najnowszej historii Polski. Dla wielu determinujące ich losy.

W trakcie jego trwania zginęło kilkadziesiąt osób. Internowano około 10 tysięcy osób (w tym 300 kobiet). Tysiące ludzi zwolniono z pracy. Setki zmuszono do emigracji.

Znane i nieznane ciekawostki zasłyszane

Wraz z pierwszą Niedzielą Adwentu rozpocznie się XXII edycja akcji „Wigilijne Dzieło Pomocy Dzieciom”. Każdej z edycji towarzyszy hasło. W tym roku są to słowa „Płomień Miłosierdzia”.

Kampania ta polega na rozprowadzeniu świec, które w Wigilię Bożego Narodzenia zapłoną na naszych stołach. świece te są znakiem solidarności z najbardziej potrzebującymi w Polsce (przyczyniają się do dożywiania dzieci, pomocy edukacyjnej, organizacji wypoczynku letniego) i na świecie    (10 groszy z każdej sprzedanej świecy będzie w tym roku przeznaczone na pomoc dla dzieci uchodźców syryjskich i irackich).

W kolejnych latach do akcji Caritas Polska Kościoła Rzymskokatolickiego dołączyli się – Diakonia Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w RP, Metropolitarny Ośrodek Miłosierdzia ELEOS Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego oraz Diakonia Kościoła Ewangelicko-Reformowanego w RP. Można też wysłać SMS POMAGAM  pod numer 72052

Więcej informacji na stronie www.caritas.pl