Wrzesień 2020 (nr. 250)
Redakcja: teksty i opracowania tekstów: I. Kunowska, opracowanie graficzne: M. Widok, Matematyka: B. Dorawa

Wersja na smartfona / czytnik eBook-ów: format PDF

Numer 250. – 25 lat!

Drodzy Czytelnicy.
Kochane Dzieci,

wrześniowy numer „Okruszka”, który teraz czytacie jest numerem jubileuszowym.

To już 250 razy gościliśmy w Waszych domach!
I to od 25 lat!

Staraliśmy się zawsze pisać o sprawach ciekawych, mało znanych, niezwykłych.

Odpowiadać na pytania, które Was interesowały.

Zamieszczać wspaniałe zdjęcia.
Wzbudzić w Was ciekawość świata, chęć poszukiwania prawdy.

Dziękujemy Wam za zainteresowanie i wszelkie uwagi.

Mamy nadzieję, że pomimo tak niezwykłego czasu w jakim nam przyszło żyć w dalszym ciągu będziemy spotykać się, by wspólnie przemierzać szlaki  naszej wiary i historii.

 Redakcja

 

AKTUALNOŚCI

1 września  – rocznica wybuchu II wojny światowej
Tego dnia w 1939 r. Niemcy z lądu, powietrza i morza uderzyły na Polskę, zdradzoną przez swoich sojuszników – Anglię i Francję. Do obrony Ojczyzny stanął cały naród wykazując się bezprzykładnym męstwem,  odwagą i ofiarnością. Pamiętając o bohaterach tamtych dni módlmy się o pokój na świecie.

5 września  – Narodowe Czytanie
„Wierzę, że w tym szczególnym dla nas wszystkich czasie, kiedy razem pokonujemy epidemię, wspólna lektura klasyki polskiej literatury jeszcze silniej nas zjednoczy, przynosząc wiele czytelniczej satysfakcji i ponownie łącząc w przekonaniu o doniosłości dzieł naszych największych pisarzy” – napisał Prezydent RP Andrzej Duda zachęcając do czytania ”Balladyny” Juliusza Słowackiego. Włączmy się do współtworzenia tej akcji.

5 – 6 września – Dożynki Jasnogórskie
To święto dziękczynienia za plony. Pamiętajmy o rolnikach i wszystkich tych ludziach, którzy dbają o to, byśmy nigdy nie zaznali głodu.

8 września –Święto Narodzenia Najświętszej Maryi Panny
To Maryja jest „błogosławioną między niewiastami” i to ona została wybrana na Matkę Jezusa Chrystusa.

14 września  – Święto Podwyższenia Krzyża
Krzyż – znak hańby, na którym umierali złoczyńcy stał się, przez ofiarę Chrystusa symbolem zbawienia.

13 – 19 września – X Tydzień Wychowania
„Budujmy więzi” – to hasło przewodnie tegorocznego tygodnia. Pamiętajmy, że potrzeba relacji należy do najważniejszych potrzeb człowieka.

17 września – Światowy Dzień Sybiraka
Łamiąc pokojową umowę z Polską, bolszewicki Związek Radziecki zaatakował od wschodu Polskę , niosąc śmierć i zniewolenie. Pamiętając o naszych rodakach wywożonych do obozów katorżniczej pracy na Syberię czy stepy Kazachstanu módlmy się by cierpienia ofiar nigdy nie zostały zapomniane.

27 września – Dzień Podziemnego Państwa Polskiego
Tysiące Polaków w tajnych strukturach dało przykład patriotyzmu niespotykanego na skalę światową. Poznawajmy ich historię.

28 września – Koronka do Miłosierdzia Bożego na ulicach miast
Z roku na rok przybywa ludzi gromadzących się na ulicach całego świata by modlić się i wypraszać Bożego miłosierdzia. Podejmij to zaproszenie

Święci w niebo wzięci

Święty Wincenty a Paulo      
ur.24.04.1581 St-Vincent-de-Paul
zm.27.09.1660 Paryż

Urodził się w biednej, wiejskiej rodzinie gdzie od najmłodszych lat musiał pomagać w gospodarstwie. W wieku 14 lat został wysłany do szkoły franciszkanów. W ciągu 4 lat umiał już tak wiele, że sam mógł zarabiać na swoje utrzymanie udzielając korepetycji. W 1596 r. rozpoczął studia teologiczne na uniwersytecie w Tuluzie. W 1600 r. uzyskał święcenia kapłańskie. Późnej studiował jeszcze w Rzymie i Paryżu. W roku 1605 w czasie podróży Morzem Śródziemnym z Marsylii do Narbonne został napadnięty  przez piratów i z całą załogą trafił do niewoli do Tunisu. Po dwóch latach udało mu się uciec. Trafił do Rzymu, przez papieża Pawła V został wysłany do Francji gdzie zostaje kapelanem i jałmużnikiem królowej. To tutaj przeżywa ogromny kryzys wiary –  i z człowieka, który traktował swoją posługę jako karierę i możliwość awansu społecznego staje się kapłanem poświęcającym się działalności duszpasterskiej i niesieniu pomocy biednym, pokrzywdzonym i chorym. Gromadzi wokół siebie kapłanów, którzy w sposób prosty i dostępny głosili ubogim Słowo Boże. W ten sposób powstało w 1625 r.  Zgromadzenie Księży Misjonarzy – lazarystów. Dostrzegając też, że to kobiety bardziej angażują się w działalność charytatywną założył stowarzyszenie Pań Miłosierdzia, które przekształcają się w żeński zakon Córek Miłosierdzia popularnie zwany szarytkami.

W 1643 r. obecny jest przy łożu śmierci Ludwika XIII. Zaraz po tym wybrano go na członka Rady Królewskiej regentki Anny Austriaczki. Po wybuchu wojny domowej we Francji i niemożności doprowadzenia do pokoju ustąpił ze stanowiska.

Ostatnie lata życia poświęca na organizowanie założonych przez siebie wspólnot, które to przekroczyły już granice Francji rozpoczynając swoją działalność we Włoszech, w Polsce, Irlandii, Szkocji czy na Madagaskarze.

Wincenty a Paulo nie pozostawił po sobie żadnego utworu pisanego (tylko listy). Największym dziełem jego życia  była miłość bliźniego. Odznaczał się szczególną cnotą miłosierdzia, które okazywał wszystkim biednym, potrzebującym –  porzuconym dzieciom jak i zniedołężniałym starcom. Wśród licznych zajęć starał się zawsze o wewnętrzne zjednoczenie z Bogiem.

W ikonografii przedstawiany jest w długiej szacie zakonnej i szerokim płaszczu.

Jego atrybutami są: anioł, dziecko w ramionach, dziecko, starzec u stóp, krzyż.

Jest patronem wszelkich dzieł miłosierdzia, organizacji charytatywnych, więźniów, niewolników, sierot i sierocińców, szpitali.

Wspomnienie św. Wincentego a Paulo obchodzimy 27 września.

Modlitwa:
Boże, który obdarzyłeś św. Wincentego a Paulo apostolską cnotą zbawienia ubogich i nauczania kapłanów, spraw, abyśmy, obdarzeni tym samym duchem, kochali to, co on kochał, i działali zgodnie z jego nauką. Amen.

POCZYTAJ MI MAMO, POCZYTAJ MI TATO…

Krzyż stoi, podczas gdy świat się obraca.

Znak krzyża od wieków uświęca życie chrześcijańskie: zaczyna i kończy modlitwę oraz każdą ważniejszą czynność w ciągu dnia. Uświęca przestrzeń, w której żyjemy. Przypomina, że ludzkie życie jest niejako naznaczone cierpieniem, że radość chrześcijańska nie wyklucza krzyża. Nosimy go na szyi jako symbol naszej wiary, kreślimy na sobie znak krzyża, ale… czy naprawdę rozumiemy głęboki sens tego gestu?

   14 września w sposób szczególny upamiętniamy najważniejszy znak naszej wiary. Przeżywamy wówczas święto Podwyższenia Krzyża Świętego. Skąd taka nazwa wskazująca na chwałę krzyża i uznanie jego tryumfu?

Warto znać te fakty, aby nieco inaczej spojrzeć na dobrze znane symbole, do których przyzwyczailiśmy się tak bardzo, że niekiedy przestajemy zwracać na nie uwagę. Posłuchajcie…

   Wszyscy Ewangeliści opisują ukrzyżowanie Pana Jezusa. Wiemy z Ewangelii o Jego pojmaniu, uwięzieniu, niesprawiedliwym wyroku wymuszonym przez tłum i nieprzychylnych, wpływowych ludzi, o biczowaniu, wyszydzeniu, drodze krzyżowej… Wiemy, że Pan Jezus został ukrzyżowany na Golgocie wraz z dwoma łotrami. Ewangeliści piszą, że Jego ciało zostało zdjęte z krzyża, zawinięte w płótna i złożone do grobu. Nie wspominają o tym co stało się z krzyżem, a mimo to wiemy, że został wrzucony do zagłębienia w skale, podobnego do studni, razem z krzyżami obydwu łotrów.

    Pierwsi chrześcijanie znali miejsce męki Chrystusa. Bezpośrednio po zmartwychwstaniu pusty grób na pewno był otaczany czcią Jego uczniów i wzbudzał zwyczajną ludzką ciekawość. Z czasem Golgota i grób Pana Jezusa były coraz bardziej czczone przez pierwszych chrześcijan. Jednak losy tego miejsca potoczyły się tak, że przez długie lata nie było ono dostępne.

    Jerozolima znajdowała się wówczas pod rządami Rzymian. Wkrótce po ukrzyżowaniu Pana Jezusa wybuchł bunt, który Rzymianie stłumili, zburzyli też świątynie jerozolimską. Potem wybuchło kolejne krwawe powstanie. Walki były bardzo zaciekłe, a Rzymianie ponieśli ogromne straty. Za karę cesarz Hadrian postanowił zburzyć całą Jerozolimę. Bezlitośnie rozprawią się ze wszystkimi pamiątkami i świętościami zarówno żydów,  jak i chrześcijan, których traktował na równi – jako buntowników. Hadrian kazał zniszczyć wszystkie istniejące miejsca kultu i zmienić Jerozolimę w miasto rzymskich bogów. Aby zatrzeć wszelkie ślady męki Chrystusa, na jego rozkaz całkowicie zasypano wzgórze Golgoty oraz grób, do którego został złożony Pan Jezus. Wzniesiono na tym miejscu świątynię Jowisza i Wenus.

    Czy wiecie, jak długo to trwało? Święty Hieronim pisze w jednym ze swoich listów: „Od czasów Hadriana, przez niemal sto osiemdziesiąt lat, posąg Jowisza był czczony w miejscu Zmartwychwstania, a na skale krzyża został umieszczony marmurowy posąg Wenus”. Tylko dzięki tradycji ustnej, przekazywanej z pokolenia na pokolenie, przetrwała pamięć o miejscu, w którym znajdowała się Golgota i grób Pana Jezusa….

    Po 180 latach cesarzem został Konstantyn Wielki. Gdy miał stoczyć decydującą bitwę, zobaczył na tle słońca krzyż i napis: „W tym znaku zwyciężysz”. Kazał umieścić krzyż na sztandarach swoich wojsk, a kiedy odniósł zwycięstwo, zezwolił na wyznawanie wiary chrześcijańskiej i sam został chrześcijaninem. Tym samym skończył się dla chrześcijan okres krwawych prześladowań i męczeństwa.

    Konstantyn sprawował rządy wraz ze swą matką świętą Heleną. To ona nakłoniła go do usunięcia pogańskich budowli i odnalezienia miejsca męki Chrystusa. Euzebiusz z Cezarei pisze, że Konstantyn „wydał rozkazy, żeby miejsce było zupełnie oczyszczone”.

    Był rok 326… Podczas prac wykopaliskowych odnaleziono Golgotę, grób Pana Jezusa, a także trzy krzyże – był to krzyż Pana Jezusa i krzyże łotrów, o których czytamy w Ewangelii.

    Może ktoś zapyta: „Skąd wiadomo, że nie zaszła pomyłka? Czy na pewno był tam krzyż Chrystusa? Przecież wielu skazańców umierało w taki sposób, a od śmierci Pana Jezusa minęło trzysta lat!”  .

    Otóż wraz z krzyżami odnaleziono tabliczkę, którą kazał sporządzić Piłat. Ciągle widniał na niej napis: „Jezus Nazareński, Król Żydowski”. Została tylko jedna wątpliwość: który spośród trzech krzyży należał do Chrystusa?

    W jaki sposób można było to ustalić? Makary , biskup Jerozolimy, kazał zanieść odnalezione krzyże do pewnej ciężko chorej kobiety, aby dotknęła kolejno każdego z nich. Nic się nie stało gdy dotknęła pierwszego i drugiego krzyża. Jednak przy trzecim wydarzył się cud: kobieta odzyskała zdrowie.

    Właśnie w ten sposób rozpoznano krzyż Chrystusa, a    w miejscu jego odnalezienia wzniesiono bazylikę Męki Pańskiej („Ad Crucem”). Bazylikę uroczyście poświęcono 14 września 335 roku. Od tamtej pory, każdego roku, w rocznicę jej poświęcenia, obchodzimy święto Podwyższenia Krzyża Świętego. Święta Helena przewiozła relikwie Męki Pańskiej do Rzymu, gdzie do dziś przechowywane są w bazylice Świętego Krzyża Jerozolimskiego. (…)

    Trzeba pamiętać, że krzyż był w starożytności znakiem hańby i poniżenia. Tak umierali złoczyńcy skazani na śmierć za swoje występki. Z chwilą śmierci Chrystusa na krzyżu wszystko się zmieniło. Krzyż stał się znakiem zwycięstwa nad szatanem i grzechem, symbolem zbawienia, chwały, chluby, mocy i nadziei. Dlatego krzyż został „wywyższony”, stając się najważniejszym znakiem wiary chrześcijańskiej, i dlatego 14 września obchodzimy święto Podwyższenia Krzyża Świętego.

 Wanda Kapica

ZNANE I NIEZNANE CIEKAWOSTKI ZASŁYSZANE

Papieskie Ogrody w Castel Gandolfo.

Ta malownicza miejscowość położona 20 km od Rzymu stała się letnią rezydencją papieży w 1626 r., kiedy to papież Urban VIII polecił tam zbudować willę.

Rezydencję przebudowywano i zagospodarowywano, zakładając ogrody, sadząc drzewa owocowe czy uprawiając warzywa.

W czasie pontyfikatu Pawła VI wybudowano na jej terenie aulę na audiencje dla pielgrzymów, ponieważ oprócz wypoczynku papieże prowadzili tu również działalność publiczną. Papież Franciszek otworzył rezydencję dla zwiedzających. Ogrody założone w latach 30 XX wieku zachowały się w niezmiennej formie do dziś.

Większą część posiadłości papieskiej zajmuje gospodarstwo rolne, które prowadzone jest metodami tradycyjnymi. Składa się ono z gaju oliwnego (ok. 1500 drzew), winnicy, ogrodu warzywnego i sadu. Hoduje się tutaj też krowy (70 szt.), a także kury, indyki, króliki czy strusie. Wyprodukowane: mleko, śmietana, masło, oliwka czy jajka trafiają na papieski stół i są sprzedawane w watykańskim sklepie.

W sumie pracuje tu 55 osób, z tego 32 w gospodarstwie.

Najpiękniejsze sanktuaria

Bazylika Matki Boskiej Królowej Pokoju w Jamusukro

W stolicy administracyjnej Wybrzeża Kości Słoniowej w Afryce, decyzją ówczesnego prezydenta Houphouet-Boigny wybudowano największy kościół na świecie wzorowany na Bazylice św. Piotra w Rzymie. Kamień węgielny położono 10.08.1985 r., a już 10.09.1990 r. Jan Paweł II dokonał jego konsekracji.

Ta monumentalna bazylika ma powierzchnię  30 tys.m2 i może pomieścić 18 tys. wiernych. Kopuła uwieńczona jest krzyżem a sklepienie podtrzymuje 48 kolumn o wysokości ponad 30 m. ściany bazyliki to 24 okna , które stanowią największy powierzchniowo witraż na świecie – 7400 m2, przedstawiający nauki zawarte w Biblii, 4 cnoty kardynalne, sceny z życia Jezusa.

Centrum świątyni to ołtarz z witrażową kopułą o średnicy 40 m z wizerunkiem gołębia – symbolem Ducha św.

Od 1991 r. sanktuarium opiekują się polscy pallotyni.

Tu znajduje się również ołtarz wiecznej adoracji Najświętszego Sakramentu  –     

„Donum Caritas et Pax”  („Dar miłości i pokoju”), jeden z 12 na świecie, przed którym zanosi się modlitwy o pokój.

Głównym tematem ołtarza jest Całun Turyński. W środku zaś umieszczona jest pochylona, pełna adoracji Maryja – Matka Boga i Matka Kościoła. Twórcą ołtarza jest Mariusz Drapikowski, bursztynnik z Gdańska.

W Uroczystość Trójcy Przenajświętszej 22.05.2016 r. zainaugurowano adorację, na którą przybyło 25 tys. wiernych.