Grudzień 2013 (nr. 181)

Wersja na smartfona / czytnika eBook-ów: format PDF – MOBI (Kindle) – EPUB

Świat cały taki zajęty:
Nie widzą, nie czują ślepcy
że znów śpi Dzieciątko święte
W ubogiej jak co rok kolebce.

Kazimiera Iłłakiewiczówna

AKTUALNOŚCI

1 grudnia – pierwsza niedziela Adwentu
Czas oczekiwania na przyjście Dzieciątka Jezus powinien stać się dla nas czasem przygotowania nie tylko naszego domu, ale również naszego serca do radosnego przywitania Nowonarodzonego.

6 grudnia – dzień świętego Mikołaja
Nie zapomnijmy,że św. Mikołaj był biskupem, przykładem dobroci i troski o bliźniego. Może w jego „imieniu” sprawimy niespodziankę komuś kto tego się zupełnie niespodziewa.

8 grudnia – druga niedziela Adwentu
Jest to Dzień Modlitwy za Kościoł na Wschodzie.
W kościołach oprócz modlitwy organizuje się zbiorki na ten cel. Pamiętajmy, że i my jesteśmy odpowiedzialni za krzewienie tam wiary.

9 grudnia – uroczystość Niepokalanego Poczęcia Maryji Panny
W tym dniu w Kościołach dekoruje się figurki Maryji białymi kwiatami, a w południe modlimy się o nawrócenie grzeszników

13 grudnia – rocznica wprowadzenia stanu wojennego
Coraz częściej nie interesujemy się zdarzeniami z najnowszej historii Polski. Nie pamiętamy ani dat, ani przyczyn ich zaistnienia, a przecież za tymi suchymi faktami stoją losy osób, dla których słowo OJCZYZNA było najważniejsze.

15 grudnia – trzecia niedziela Adwentu
święta coraz bliżej. Nie zapomnijmy o rekolekcjach i przystąpieniu do sakramentu pokuty.

22 grudnia – czwarta niedziela Adwentu
Pomagając rodzicom starajmy się zapamietać jak najwięcej z naszej tradycji.

24 grudnia – Wigilia
Łamiąc się opłatkiem przy wigilijnym stole przypomnijmy dorosłym,aby wyłączyli telewizor. Niech ten wieczór będzie czasem spędzonym wspólnie na rozmowie i śpiewaniu kolęd.

25 grudnia – Boże Narodzenie
Po Mszy świetej udajmy się do szopki,aby pokłonić się Dzieciątku.

26 grudnia – święto św.Szczepana
Pierwszy męczennik,który oddał swe życie za wiarę.

31 grudnia – pożegnanie starego roku
Jeżeli możemy udajmy się na Mszę św., aby podziękować za przeżyty rok i prosić o Błogosławieństwo Boże na następne 365 dni.

Wiele błogosławieństwa

od nowonarodzonego

Boga i Człowieka

Życzy Redakcja

Poczytaj mi mamo, poczytaj mi tato…

Życzenia

ks. Jan Twardowski

Czego życzyć osiołkowi, z uważnymi oczami, ze stajenki betlejemskiej?
życzymy mu, żeby nie był zawsze szary, żeby był czasem łaciaty.Zeby osiołek nie był stale uparty jak osiołek.
życzymy wołowi, żeby nie ryczał na całe gardło.
życzymy pastuszkom, żeby mieli ładną pogodę, żeby deszcz na nich nie chlapał, kiedy pilnują owiec, żeby byli w dobrym humorze, nawet kiedy muszą wstać o piątej rano.
życzymy aniołom, żeby nie tylko fruwali, ale chodzili po ziemi z ludźmi i nie zazdrościli archaniołom.
życzymy Trzem Królom, żeby nie zabłądzili i powrócili do swoich domów.
życzymy świętemu Józefowi, żeby nie osiwiał, żeby był zawsze uśmiechnięty.
życzymy Jezusowi, żeby Go wszyscy kochali, chociaż Go nie widać.
życzymy sobie, żebyśmy byli lepsi, nie tylko na święta, kiedy się dostaje prezenty.

Z notatnika okularnika

Kościół był ogromny, skąpany w mroku. Byłem tu pierwszy raz. Chora babcia wys łała mnie „w zastępstwie” na roraty.
Ciemno, zimno i do domu daleko – można by rzec. Ale skoro babcia będzie zadowolona i wzrosną moje „notowania” to jakoś to przeżyję.
Przy ołtarzu stała biała świeca i płonęła równym,jasnym płomieniem.
Nie miałem lampionu – kto by nosił go po ulicach ?, narażał się na zdumione spojrzenia ludzi starszych i uszczypliwe uwagi rówieśników ?
Stąpałem więc powoli i ostrożnie w kierunku ołtarza.
W kościele nie było nikogo.
Nagle poczułem powiew wiatru, jakby westchnienie.
Na posadzce zarysował się cień, jak gdyby postać matki z dawnych obrazów jakie widywałem w albumach malarstwa.
Przygarbiona, samotna, z bijącym z jej oblicza blaskiem.
Pozostawiona sama sobie, ale nieodmiennie czekająca na każde ze swoich dzieci.
I zrobiło mi się smutno. Przypomniałem sobie jak to przekonywałem babcię, że nic się nie stanie jeżeli nie pójdzie na roraty, że inni tam będą, że nie powinna się tak poświęcać; że w kościele jest zimno, że mam za mało czasu, że właśnie taki mam plan zajęć, że choćbym chciał to i tak nie mogę.

Pamiętajcie:
Nie oglądajcie się na innych, nie czekajcie aż inni za was coś zrobią, nie tłumaczcie się ciągle „obiektywnymi” przeszkodami.
Nie będziemy odpowiadać za innych będziemy odpowiadać za swoje słowa i uczynki. Za dawanie świadectwa.

Święci w niebo wzięci

święta Barbara
ur.III wieku w Nikomedii
zm. w 306 r.

Przyszła na świat w bogatej rodzinie pogańskiej. Była jedynaczką, długo oczekiwaną przez rodziców.

Jej ojciec Dioskur osobiście zajmował się wychowaniem inteligentnej i niezwykle urodziwej córki. Zatrudniał również dobrych i wszechstronnych nauczycieli. Jednym z nich był Walentyn, który okazał się chrześcijaninem i pod jego wpływem przyjęła chrzest. Gdy ojciec się o tym dowiedział zamknął córkę w wysokiej wieży pragnąc prośbami, groźbami czy biciem zmusić ją do wyrzeczenia się wiary w Chrystusa.

św.Barbara była jednak nieugięta. Ojciec przekazał ją władzom rzymskim. Torturowana, w końcu ścięta mieczem (według legendy dokonał tego jej ojciec, by po chwili sam rażony piorunem zginąć).

św.Barbara jest patronką górników, architektów, artylerzystów, dzwonników, węglarzy, pracowników szybów wiertniczych, pirotechników, inżynierów, więźniów.
Jest patronką dobrej śmierci (kto ją wspomina nie umrze bez sakramentów) i trudnej pracy.

W ikonografii przedstawiana w długiej szacie z kielichem, z hostią lub monstrancją w tle umieszcza się wieże (w której była więziona) z trzema oknami (symbol Trójcy Swiętej), z palmą lub z mieczem.

Na okrętach wojennych depozyt broni i prochu jest nazywany „Santa Barbara”.

Wspominamy ją 4 grudnia.

Ołtarz św. Barbary w kościele świętych Kosmy i Damiana w Rzymie

Modlitwa:

Boże, święta Barbara, męczennica, dochowała wierności Tobie aż do śmierci, za jej wstawiennictwem broń nas od wszelkich niebezpieczeństw i w godzinę śmierci umocnij nas sakramentem, Ciałem i Krwią Twojego Syna. Amen.

Betlejemskie Swiatło Pokoju

Betlejemskie Światło Pokoju – coroczna skautowa i harcerska akcja przekazywania przed Świętami Bożego Narodzenia symbolicznego ognia, zapalonego w Grocie Narodzenia Chrystusa w Betlejem.

Akcję zapoczątkowały w 1986 Austriackie Radio i Telewizja w Linzu, jako działanie charytatywne na rzecz dzieci niepełnosprawnych i osób potrzebujących. Dzięki udziałowi w niej skautów, akcja obejmuje prawie całą Europę. Światło co roku przywożone jest z Betlejem do Wiednia, gdzie w katedrze przekazywane jest skautom z sąsiednich krajów. Następnie sztafetą trafia do najdalszych zakątków kontynentu.

W Polsce akcję od 1991 roku prowadzą harcerze ze Związku Harcerstwa Polskiego, którzy odbierają Betlejemskie Światło Pokoju od skautów słowackich na przejściu granicznym Łysa Polana w Tatrach. Następnie, po uroczystej mszy świętej odprawianej w Kaplicy Betlejemskiego Światła Pokoju, zlokalizowanej na terenie Schroniska Górskiego ZHP „Głodówka”, Światło trafia do wszystkich chorągwi, hufców i drużyn harcerskich, a za ich pośrednictwem do mieszkańców miast i wsi.

Betlejemskie Światło Pokoju z rąk harcerzy uroczyście przyjmuje m.in.: prezydent RP, prezes Rady Ministrów, marszałek Sejmu i prymas Polski.

Polscy harcerze przekazują Betlejemskie Światło Pokoju również do wschodnich sąsiadów – do Rosji, na Litwę, Białoruś i Ukrainę.

BLASKI I CIENIE… czyli co w historii drzemie…

Między powstaniami.

Polacy przebywający na emigracji nie przestawali myśleć o dalszej walce o wolność. Z zagranicy przybywali do Polski tajni wysłańcy, którzy organizowali spiski przeciwko zaborcom. Część spisków wykryto,a wielu spiskowców dostało się do więzień lub zostało zesłanych na Sybir.

W Chochołowie na Podhalu powstało przeciwko Austriakom kilkuset górali.Powstanie załamało się.Znów aresztowano i skazano na więzienie wielu polskich patriotów.

Gdy na Węgrzech wybuchło powstanie, Polacy pospieszyli na Węgry, aby walczyć ze wspólnym zaborcą. Utworzyli w węgierskim wojsku odrębny Polski Legion. Polski generał, Józef Bem, wyróżnił się jako wybitny dowódca i stał się bohaterem obu narodów.

Nie małe znaczenie miała poezja Adama Mickiewicza czy też twórczość innych poetów: Juliusza Słowackiego, Zygmunta Krasickiego i Cypriana Kamila Norwida, których nazywano wieszczami narodu polskiego. Uczyli oni miłości do ojczyzny i nadziei na odzyskanie wolności. Ich utwory czytają Polacy dotychczas, zwłaszcza w ciężkich czasach niewoli i wojen.

Prochy A.Mickiewicza i J.Słowackiego sprowadzono do Polski i pochowano na Wawelu, w pobliżu grobów królewskich.

Mauzoleum na stawie w Parku Strzeleckim w Tarnowie, rodzinnym mieście generała Józefa Bema, w którym złożone zostały prochy bohatera.