Listopad 2020 (nr. 252)
Redakcja: teksty i opracowania tekstów: I. Kunowska, opracowanie graficzne: M. Widok, Matematyka: B. Dorawa

Wersja na smartfona / czytnik eBook-ów: format PDF

   Na naszym cichym cmentarzu

    pożółkłe stare drzewa.

    Zły wiatr listopadowy

    w zeschniętych liściach śpiewa.

Cichymi alejami

snuje sią tłum w żałobie.

Goreją jasne światła

na każdym prawie grobie.

 

Ewa Szelburg-Zarembina

AKTUALNOŚCI

1 listopada  – Uroczystość Wszystkich Świętych
Przyglądając się życiu tych, którzy wiernie naśladowali Chrystusa starajmy się jeszcze bardziej brać z nich przykład i dążyć do świętości.

2 listopada – Wspomnienie Wszystkich Wiernych Zmarłych
Odwiedzając groby naszych bliskich pamiętajmy, że oprócz zapalenia znicza i złożenia kwiatów powinniśmy w ich intencji ofiarować naszą modlitwę.

8 listopada – Dzień Solidarności z Kościołem Prześladowanym
Są miejsca na świecie gdzie przyznanie się do wiary w Jezusa wiąże się z prześladowaniem i wykluczeniem, a mimo to nie brakuje ludzi odważnych, którzy w niej trwają.

16 listopada  – Uroczystość Najświętszej Maryi Panny Ostrobramskiej
Sanktuarium z Jej wizerunkiem znajduje się w Wilnie (obecnie na terenie Litwy), ale w dalszym ciągu nawiedzają go rzesze Polaków.

11 listopada – Święto Odzyskania Niepodległości przez Polskę
Dzieje Polski naznaczone są walką i pracą naszych przodków. I jedno i drugie buduje wielkość narodu. Wdzięczni za poświęcenie poprzednich pokoleń, pamiętajmy, że również na każdym z nas spoczywa obowiązek dbania o dobre imię i rozwój Ojczyzny.

21 listopada  – Ofiarowanie Najświętszej Maryi Panny
Według tradycji Maryja została ofiarowana Bogu przez swoich rodziców, św. Joachima i św. Annę, w świątyni kiedy miała trzy lata.

25 listopada – Uroczystość Chrystusa Króla Wszechświata
W tym dniu swoje święto obchodzą księża z zakonu Chrystusowców, którzy posługują w naszej misji. Pamiętajmy o nich w naszych modlitwach. Dziękujmy za ich posługę. Prośmy Boga o nowe powołania, by nie zabrakło księży wsród rodaków rozsianych po całym świecie.

29 listopada – I Niedziela Adwentu
Rozpoczynamy okres przygotowania do nadchodzących Świąt Bożego Narodzenia. Starajmy się by przyjście na świat Dzieciątka Bożego nie wiązało się tylko z prezentami pod choinką.

Święci w niebo wzięci

Rafał Kalinowski                    
ur. 1.09.1835 r. w Wilnie
zm. 15.11.1907 w Wadowicach

Pochodził z rodziny szlacheckiej.
Ukończył z wyróżnieniem Instytut Szlachecki w Wilnie i Mikołajewską Szkołę Inżynierii Wojskowej w Petersburgu. W wieku 25 lat został inżynierem wojskowym, a w wieku 28 porucznikiem w armii carskiej i adiunktem matematyki i mechaniki na uczelni. Był współkonstruktorem wielkiej trakcji kolejowej Kursk-Kijów-Odessa.

W Brześciu nad Bugiem pracuje jako kapitan sztabu przy rozbudowywaniu twierdzy. Przed wybuchem powstania w 1863 r. podaje się do dymisji, a swoją wiedzą służy Polakom w Rządzie Narodowym jako minister wojny. Niestety ze względu na zły stan zdrowia zostaje zwolniony z wojska. Po upadku powstania w 1864 r. Rosjanie skazują go na śmierć, po interwencji przyjaciół zamieniają karę śmierci na katorgę na Syberii.

Zabiera ze sobą Ewangelię, „Naśladowanie Chrystusa” i krucyfiks. „Mogą mi zabrać wszystko, ale nie modlitwę” – pisze do bliskich. W czasie zesłania przeżywa głębokie nawrócenie, podtrzymuje współwięźniów na duchu, katechizuje dzieci i młodzież. W 1874 r. wraca do kraju, zostaje wychowawcą księcia Augusta Czartoryskiego.

W 1874 r. Rafał Kalinowski wstępuje do nowicjatu karmelitów w Grazu (Austria) wybierając imię zakonne Rafał od św. Józefa. Kończy studia teologiczne na Węgrzech i otrzymuje święcenia kapłańskie.

Osiada w Czernej, jedynym polskim klasztorze karmelitów, gdzie daje się poznać jako fenomenalny spowiednik, a przeżyty w młodości kryzys wiary ułatwia mu zrozumienie ludzi błądzących i zbuntowanych. Zakłada kolejne klasztory w Krakowie, Przemyślu i we Lwowie.

W 1892 r. uruchamia w Wadowicach seminarium karmelitańskie zwane „Wzgórzem św. Józefa”.
Umarł w Wadowicach w opinii świętości.
Został beatyfikowany  w 1983 r i kanonizowany w 1991 r. przez papieża Jana Pawła II.

Patron: diecezji sosnowieckiej, Sybiraków, oficerów i żołnierzy, orędownik w sprawach trudnych.
W ikonografii przedstawiany w habicie karmelity, często z wizerumkiem Matki Bożej Ostrobramskiej w tle.

Modlitwa:
Boże, Ty napełniłeś św. Rafała duchem mocy w przeciwnościach i wielkim umiłowaniem jedności Kościoła, spraw za jego wstawiennictwem, abyśmy mocni w wierze i wzajemnej miłości wielkodusznie współdziałali dla osiągnięcia jedności wszystkich wiernych w Chrystusie. Amen.

POCZYTAJ MI MAMO…  POCZYTAJ MI TATO…

Listopad

To już przedostatni miesiąc roku, listopad…Skłania on nas do tego, by w naszym codziennym zabieganiu: dom, szkoła, zajęcia pozalekcyjne, spotkania z przyjaciółmi i wiele innych spraw – zatrzymać się i zastanowić nad swoim życiem i jego celem.

    W tych dniach, kiedy pochylamy się nad grobami naszych bliskich zmarłych, myślimy bardziej niż w innym czasie o śmierci, przemijaniu i wieczności. Na codzień tego nie robimy, ponieważ myśl o śmierci niejednego z nas napełnia lękiem, chociaż wierzymy, że istnieje niebo, do którego wszyscy zdążamy, gdzie czeka nas prawdziwe szczęście. Ten lęk jest spowodowany świadomością, że jeszcze tak mało uczyniliśmy dobrego, jesteśmy przecież bardzo słabi, wciąż poddajemy się pokusom i jest w nas tyle przeszkód, które oddzielają nas od Boga. Jesteśmy po prostu nieprzygotowani na spotkanie z Bogiem. A Jezus mówi do nas w Ewangelii: „Czuwajcie, bo nie znacie dnia ani godziny”. Nikt z nas nie wie, kiedy nadejdzie moment naszego odejścia. Dlatego zawsze musimy być gotowi. Prośmy Pana Jezusa, aby nieustannie przemieniał i uświęcał nasze życie. Natomiast my starajmy się pracować nad sobą i coraz bardziej zbliżać do Boga przez gorliwą modlitwę, korzystanie z sakramentów i spełnianie dobrych uczynków.

Często z radością spoglądajmy w Niebo, bo tam czeka na nas dobry Bóg, który każdemu z nas przygotował miejsce.

    W naszym życiu zdarzają się trudne chwile, kiedy odchodzi bliska osoba. Wtedy mamy w sercu żal, smutek i chcielibyśmy móc jeszcze raz porozmawiać z tym człowiekiem, podziękować za wszelkie dobro oraz przeprosić za słowa, gesty, które mogły go zranić.

    Niestety osoby, które już nie żyją, nie mogą nic zrobić dla swojego zbawienia. Jedynie my możemy im pomóc poprzez ofiarowaną w ich intencji modlitwę i Mszę św. To dla nich największy dar. Pamiętajmy o modlitwie za zmarłych nie tylko w tym miesiącu, ale każdego dnia i prośmy, aby Pan Bóg otworzył im bramy Nieba.

     Listopad rozpoczynamy uroczystością Wszystkich Świętych. Kościół przypomina nam, że w Niebie mamy wielu orędowników, którzy tak jak my byli zwyczajnymi ludźmi. Niektórzy z nich zostali wyniesieni na ołtarze, ale wielu pozostało dla nas nieznanych. Oni całkowiecie poświęcili swoje życie Bogu i wszystko czynili z miłości do Niego i ludzi. Różne były ich drogi do świętości. Jedni zostali świętymi, będąc jeszcze małymi dziećmi, inni byli najpierw daleko od Chrystusa,  a później otrzymali wielką łaskę nawrócenia. Każdego z nas Pan Bóg powołuje do świętości i daje nam świętych, aby byli dla nas wzorem i przykładem.  Dlatego zaprzyjaźnijmy się ze świętymi, szczególnie z naszymi patronami, poznajmy ich życie i uczmy się ich naśladować. Każdy z nich ma swoją specjalność i zajmuje się inną dziedziną, np. św. Antoni jest patronem rzeczy zagubionych, a św. Juda Tadeusz – patronem spraw beznadziejnych. Święci nie chcą być bezrobotni, więc powierzajmy im różne sprawy, zwłasza te trudne. Za ich wstawiennictwem na pewno otrzymamy pomoc i potrzebne łaski. Niech święci prowadzą nas do doskonałości i wspierają, abyśmy mogli osiągnąć wieczną radość w Niebie.

Madzia  Buczek 

BLASKI I CIENIE… czyli co w historii drzemie…

Świeca Niepodległości

To świeca, która ma już 153 lata!

Została ofiarowana przez papieża Piusa IX po zakończeniu uroczystości kanonizacyjnych św. Józefata Kuncewicza .

„Zanieście tę świecę do Kolegium polskiego, niech tam tak długo zostanie, aż ją z sobą do wolnej Warszawy zabiorą”– a miało to miejsce w Watykanie 26 czerwca 1867 r.

I rzeczywiście dopiero w 1920 r. prymas Polski kardynał Edmund Dalbor wraz z arcybiskupem kardynałem Aleksandrem Kakowskim przywieźli świecę z Watykanu do Polski.

11 stycznia 1920 r. podczas uroczystej Mszy św. w archikatedrze warszawskiej zapalił ją marszałek Sejmu Wojciech Trąmpczyński na znak tego, że Ojczyzna odzyskała wolność.

W latach 1939-1945 i w czasach PRL-u – przechowywana w Wyższym Seminarium Duchownym w Warszawie czekała, aż do dnia 3 czerwca 2018 r. gdy to podczas XI Święta Dziękczynienia została wprowadzona do Świątyni Opatrzności Bożej i zapalona przez prezydenta Rzeczypospolitej.

11 listopada 2018 r, w stulecie odzyskania niepodległości w imieniu wszystkich Polaków zapalił ją powtórnie prezydent Andrzej Duda.

Bazylika Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny
w Wadowicach

Początki leżącego na terenie parafii o tej samej nazwie kościoła datowane są na połowę XV wieku. Wcześniejszy drewniany kościół z 1325 r., który spłonął w 1440 r. był pod wezwaniem Wszystkich Świętych.

Obecny główny kształt kościoła z fasadą i wieżą pochodzi z odbudowy po pożarze w 1726 r. , z którego do naszych czasów przetrwało prezbiterium.

W 1836 r. papież Grzegorz XVI zmienił tytuł na Ofiarowanie Najświętszej Maryi Panny.

W XIX wieku rozbudowano świątynię o zakrystię i skarbiec, a także dodano reprezentacyjny balkon nad głównym wejściem. Z tego też czasu pochodzi cykl obrazów przedstawiających drogę krzyżową.

Konsekracja nastąpiła 29.09.1808 r., a 25.03.1992 r. papież Jan Paweł II nadał kościołowi tytuł Bazyliki Mniejszej.

W kościele tym znajdują się relikwie św. Jana Pawła II, św. Ojca Maksymiliana Marii Kolbego, św. Ojca Pio, św. Szymona z Lipnicy.

Jan Paweł II nawiedzał tę świątynię, za każdym razem gdy odwiedzał Wadowice. To tu znajduje się chrzcielnica, przy której udzielono mu chrztu, obraz Matki Bożej Nieustającej Pomocy, który koronował papieskimi koronami 16.06.1999 r., a na fasadzie słynny zegar słoneczny z napisem: „Czas ucieka, wieczność czeka”.

27.05.2006 r. bazylikę odwiedził Benedykt XVI.